 |  |  |  |  |
|---|---|---|---|---|
 |  |  |  |
WOENSDAG 20 JULI 2022
THE DAY STARTED WITH A RAINBOW AND ENDED WITH A RAINBOW
Na een nacht vol regenbuien hield ik al mijn hart vast: zou de weg berijdbaar zijn voor onze drie schoolbezoeken met de bende van 8 (Saidi, Dolly, Lea, Laurien, Stephanie, Sybe, César en mezelf)? Maar ja, met een chauffeur als Saïdi is (bijna) alles mogelijk!
Om 8 u waren we al op onze eerste bestemming.
Mwanjamba School
In deze school heeft S4K al het één en ander gerealiseerd, met als laatste investering de beveiliging van de storage, de leraarskamer en de bieb, dit na meerdere inbraken. Deze gouvernementele school krijgt met mondjesmaat hulp van de regering. Maar welke hersenkronkels hebben die? Wij hebben een aantal jaar geleden op alle gebouwen nieuwe daken laten leggen. Maar: in hun planning (20-jarenplan misschien) stond dat Mwanjamba in '22 nieuwe daken moest hebben. En wat raad je? Twee derde van onze daken zijn verdwenen en er liggen andere platen op. Onze pilaren die zo mooi groen waren hebben ze zwart geschilderd, om nog duidelijker te maken dat het nu hùn daken zijn... Hoe zinloos is dat? Maar ja, het is niet de eerste keer dat er geen touw aan vast te knopen is. Het heeft ook te maken met de verkiezingen volgende maand = stemmen kopen (soms letterlijk).
Veel leerkrachten van vroeger werden in mei overgeplaatst naar een andere school, dus de sfeer was er toch anders. De kinderen echter kenden ons nog. Er werden bloemen uitgedeeld, de meisjes hebben opgetreden en ook wij dansten en zongen. Het liedje 'Ohlala' van Samson en Gert heeft daar heel veel succes en spontaan begint iedereen mee te zingen en dansen. Altijd kippenvelmoment, en honderden lachende gezichten, vooral als we de leerkrachten vragen om mee te dansen!
Tijd om te vertrekken. Nog één keer omkijken ...
Msambweni Primary School
Daar werkt dus Teacher Kassim, de bèste Keniaanse leraar die ik ken, en een oude bekende van Sybe en Laurien. Het weerzien is altijd zeer hartelijk en spontaan. De directrice en de Board of School waren er ook. Ze toonden ons de volledig geruïneerde hall (vergaderzaal, soms klaslokaal), de leraarskamer met kapotte daken, de vervallen klassen... Echt een heel vervallen en vuile school. Met 700 kinderen, zonder bruikbare toiletten. En zeggen dat het bureau van het ministerie van Onderwijs juist naast de school ligt! We zijn tot een overeenkomst gekomen voor de bouw van toiletten, en de dag vòòr onze komst zijn twee mannen begonnen met het graven van de septische put. Manueel, door koraalsteen. Hard labeur. Er wordt verder afgesproken voor het leveren van de bouwmaterialen en we hopen dat de jongens, en vooral de meisjes, binnenkort op een veilige manier naar het toilet kunnen. Want 'bush for boys' en 'bush for girls', nee, dat kan je geen veilig toilet noemen...
Ja, deze school kan veel hulp gebruiken, maar ja, S4K stopt, dus dat doet pijn.
Tijd om wat klassen te bezoeken. We bleven het langst in de klas van teacher Kassim. Eén meisje kreeg iedereen stil, en wij waren zo gepakt dat we zelfs vergaten foto's te nemen. Ze bracht het volgende gedicht, gericht aan ouders van meisjes:
Why don't you educate me?
I am not just made to make coffee and tea?
My heart pains badly
When I say this sadly.
I would like to go to schools
Where children get everything to know
You don't know how I feel
When children carru bags and meal
I am just a small child
Who is so gentle and mild
At least let me go to school
For I don't want to be a fool
Then before you parents we will glow like pearls
So at least now please educate girls.
BECAUSE A GIRL WITHOUT EDUCATION IS LIKE A BOOK WITHOUT WORDS.
(Jerusha Melanie)
Na nog een warme knuffel met teacher Kassim en de woorden van the chief van de board in mijn hoofd (please mama, help us) lieten we deze school achter ons.
Rose Mwakwere Secondary School for girls
En nu de prachtige weg op naar RM, en stoppen voor de verplichte 'jump' foto. Maar de pret bleef niet duren! Even verder zaten we vast in de modder. Glijden, enkele cm vooruit, glijden, enkele cm achteruit, enz... We stapten uit (ook al een hele evenwichtsoefening) om de auto lichter te maken. Zonder resultaat. Een motorijder die passeerde, zette zijn moto aan de kant, schoenen af, broek opsloven, voeten in de modder, en duwen achteraan de wagen. Na enkele pogingen geraakte de auto uit het slibspoor. Gejuich alom! We bedankten de motorijder met zakgeld en tientallen 'asante sana's'. Saïdi reed alleen verder, en wij legden de rest van de weg te voet af, stappend, meestal glijdend en vaak hand in hand. Als één iemand zou vallen, dan vallen we toch niet alleen ;-).
En daar was de poort van Rose M. We toonden alle realisaties aan de groep, en bewonderden de bouw van de slaapzaal, waarmee Zevenkerken is gestart twee weken geleden. Het weer houdt alle werken wat op, maar het gaat toch vooruit. Ik was blij om mijn zeer oude vriend, mister Bones, terug te kunnen omhelzen.
Na de gebruikelijke Milk Tea wandelden we tot aan de rivier, om daarna verwend te worden met een superlekkere lunch.
De optredens waren prachtig, ook van onze kant eerlijk gezegd, en de meisjes kwamen echt zot toen hun leraren meedansten met Ohlala. Ook de meisjes zongen uit volle borst mee.
Tijd om afscheid te nemen. Altijd een moeilijk moment, maar nu nog meer dan anders!
Eenmaal terug in België zullen er heel wat emoties moeten verwerkt worden.
Tot hier het relaas van een zeer mooie maar toch zware dag...
Donderdag 21/7 hebben we een vrije dag, zoals jullie!
VRIJDAG 22 JULI 2022
SHINE TO SHINE!
Vandaag werd er afscheid genomen van Shine Yetu Academy, waar de vrijwilligers gezorgd hebben voor de afwerking van het media-lokaal, en waar ze veel kleine en grote vriendjes hebben gemaakt.
Twaalf jaar heeft S4K geïnvesteerd in deze school. Ik heb de school leren kennen toen ze gehuisvest waren in klasjes van golfplaten of stro, 80 kindjes in zwart-witte uniformpjes. Nu hebben ze een eigen stuk grond, 11 klaslokalen, een media-lokaal, een eetzaal, keuken, toiletten, enz... en de 300 kinderen dragen nu geel-rode uniformpjes, kleuren die ze zelf hebben gekozen naar analogie van ons logo. Een project om trots op te zijn.
Dus ja, we wisten dat het een groot feest zou zijn, maar toch werden onze verwachtingen overtroffen. Veel tekst zal ik niet gebruiken, de foto's spreken voor zich. In telegramstijl:
zang, dans, poëzie, speeches, traantjes, overheerlijke cake, geschenkjes, beker en medaille, zon en regen, Afrikaanse kledij, superlekkere pilau, modeshow met huwelijksaanzoek, Samson en Gert, Karibu Kenya, officiële opening van het media-lokaal met doorknippen lint, afscheid, en zo veel meer...
Vlug nog eens omkijken en zwaaien bij het verlaten van het domein.
Bye Shine, het ga je goed! Jullie blijven voor eeuwig in mijn hart!
DINSDAG 19 JULI 2022
EMOTIONELE ROLLERCOASTER
Om 8 u werden de vrijwilligers opgehaald, en in S4K-uniform reden we naar Dabee Baraka, het kleuterschooltje van Madam Eunice. Zoals altijd werden we daar zeer hartelijk onthaald. De kinderen zongen en dansten. Sommige kinderen kenden nog geen 'blanke/witte' mensen, dus er vloeiden ook traantjes. Maar muziek is een universele taal, dus dat kwam in orde!
Daarna was het onze beurt. Onze groep bracht een enthousiaste versie van Ohlala van Samson en Gert, met de danspasjes erbij. De leerkrachten dansten direct mee, en bij de herhaling van het lied werd er ook door de 65 kleuters meegedanst en gezongen. Kippenvelmoment!
Na het ons teerbeminde lied KARIBU KENYA kregen we een rondleiding in de klasjes, waar iedereen heel verwonderd was over het hoge niveau van de leerstof.
Daarna volgde een minder leuk moment, want ik moest Md. Eunice vertellen dat het project kalmpjes aan op zijn einde loopt. Traantjes, langs beide kanten...
Het was stil in de wagen toen we richting Shine School reden, want ja, er moest ook nog gewerkt worden hé!
De 5 vrijwilligers schilderden onder de deskundige begeleiding van chef Clayton, terwijl Dolly en ik de bestelling van de boeken (€ 3 200) nakeken en stempelden. Heel trots konden we de leraars en kinderen van grade 6 vertellen dat er vanaf nu handboeken voorradig waren, en teacher guides voor de leraars. Een grote banana-smile op alle gezichten!
Het whiteboard werd ook al klaargezet in het nieuwe lokaal, en we konden verder genieten van de schilderkunsten van de 5, en van de techniek van het bevestigen van plakband. Hilarisch was dat, en tegelijk om duizelig van te worden! De buitenmuur van de omheining werd opnieuw in de verf gezet, evenals ons logo.
De werkdag werd afgesloten met een kleurrijke cocktail in Nomads. Jammergenoeg zorgde de regen voor een vlucht naar binnen. Iedereen werd moe maar content thuisgebracht.
Veel plezier met de foto's!
DONDERDAG 14 TOT MAANDAG 18 JULI 2022
VIERDAAGSE IN EN ROND NAKURU
Na 15 jaar nam ik eindelijk eens de tijd om wat meer van het land te zien. De vrijwilligers waren op safari, dus dat deed ik ook. Met Dolly en baby Rayyan vlogen we van Diani Airstrip naar Nairobi, waar we werden opgewacht door Jafeth (= chauffeur, gids, aangenaam gezelschap ... ) en die loodste ons veilig uit Nairobi. Over de Highway reden we door het heuvelachtige landschap, en onderweg zagen we reeds in de vallei Lake Naivasha en Lake Nakuru blinken. We zagen Rift Valley, The soldiers (een reeks heuvels die nooit een echte naam kregen), en we reden over de Evenaar. Strange.
Rond 15 u kwamen we in Zuwa Bush Lodge, waar de verloofde van Dolly manager is. Onthaald als echte koninginnen! We kregen een Indische lunch voorgeschoteld, 't was van 'lek-min-liptjen' zoals ze bij ons zeggen! Daarna wat rusten en de prachtige omgeving verkennen. Het werd fris (10°C) en bij het haarvuur genoten we van een lekker glaasje wijn, om de trip goed in te zetten. En gezellig in bed kruipen met een warmwaterkruik. Wat een deugd deed dat!!!
Gedurende twee dagen reden we rond en bezochten allerlei natuurparken, bezienswaardigheden, prachtige panorama's, met als kers op de taart de duizenden flamingo's en de witte neushoorn in Nakuru Park. Andere te onthouden namen: Rift Valley, Naivasha, Hells Gate Park, Elementaita Lake, Subukia, Thomson Waterfalls, de Evenaar (onzichtbaar natuurlijk), Ziwa Bush Lodge, Menengai Crater, Nakuru City (and shopping mall ;-)...
Die prachtige streek achter mij laten was niet gemakkelijk... Maar ja, aan de kust mogen we ook niet klagen hé...
MAANDAG 18 JULI
Vandaag is het weer werken geblazen!. Dolly bracht de vrijwilligers naar Shine School, en daarna gingen wij naar de bank. Anderhalf uur voor het activeren van een nieuwe kredietkaart (oude was vervallen), en het is nòg niet in orde. Ik wacht nog altijd op het verlossende sms'je.
In Shine School constateerde ik dat de 5 goed bezig waren, en de werken vorderen goed. Alleen de regen is de grote spelbreker! De buitenmuren van de omheining en het klaslokaal zullen moeten wachten op het geel en rood tot morgen, of later... Want de regen valt met bakken uit de hemel en voor de rest van de week voorspellen ze niet veel goeds...
Ik had een gesprek met pastor Daniel, over de toekomst van de school. Dankzij steun van de Provincie West-Vlaanderen, kunnen we financieel bijspringen, want o zo veel kineren kunnen het schoolgeld niet betalen, en een Duitse sponsor die beloofd had om het hele jaar 70 kinderen te sponsoren, is teruggekeerd naar 20 en ipv het jaargeld betaalt ze gewoon één maand. Hoe kan poastor Daniel nu aan de ouders gaan vertellen dat hun kind terug weg moet, of dat die vrouw gestopt is met sponsoren. Hun eerste reactie zal zijn dat de school het geld verduistert misschien. Daniel kan het echter niet over zijn hart krijgen om die kinderen weg te sturen, maar zit dus met een diepere en diepere put. Met die subsidie kunnen we voor mei en juni de meeste schulden vereffenen (achterstallige lonen leerkrachten want niet genoeg schoolgeld, eten bijbestellen want niet genoeg schoolgeld...), en ook voor juli kan S4K nog bijleggen. Maar daar stopt het.
Met tranen in de ogen verliet ik het bureau, rondkijkend naar alles wat we daar hebben gedaan, en goed gedaan. Maar hoe moet het nu verder met al deze kinderen, die recht hebben op onderwijs en zorg? Hoe lang zal Daniel het nog redden?
Ander probleempje hier: er is momenteel nergens benzine te krijgen..., dus ja, ons weekplan kan daardoor volledig door elkaar geschud worden. TIA, voor de insiders.
OK, eventjes verstand op nul en de vrijwilligers hier thuis ontvangen. De perfecte opkikker! We moesten oefenen voor ons dansje, dat we morgen voor de eerste keer zullen opvoeren, tijdens ons bezoek aan Dabee Baraka. Goede activiteiten om de gedachten wat te verzetten... The houselady en de tuinman waren ons publiek. Hilarisch! En dansen dat ze deden! Leuke afsluiter!
WOENSDAG 13 JULI 2022
HABARI NJEMA! GOED NIEUWS!
De zon scheen bij het opstaan, en zo bleef het tot 's avonds! Een succes!
Maar dit is niet het goede nieuws dat ik bedoel ;-)...
We reden onder een stralende zon naar Msambweni Primary School, om te kijken of we met het iets beperkter budget de school tòch niet kunnen helpen. En ja, samen met de leden van het schoolbestuur èn Dolly kwamen we op een goed idee om die 700 kinderen hun toiletten te kunnen geven! Later meer daarover!
Als dàt geen goed nieuws was! We lieten de school achter ons, met een zeer gelukkige headteacher en mister Kassim. Volgende week kunnen de dorpsbewoners beginnen graven aan een septische put. De eerste stap.
Happy happy happy!
Op naar Rose Mwakwere, waar de Abdijschool van Zevenkerken aan het bouwen is aan een derde slaapzaal. Hoe hartverwarmend was dat om hen samen bezig te zien, om het enthousiasme van die jonge gasten en die Keniaanse leeftijdsgenoten aan den lijve te ondervinden. Na een heerlijke maaltijd en de gebruikelijke thee reden we welgezind terug naar Diani Beach, om te kijken wat onze vrijwilligers hadden gerealiseerd in Shine School. Het nieuwe klaslokaal krijgt kleur! Het was wel wat moeilijk om de vrijwilligers terug te vinden, ze werden omringd door kleine kinderen, super gewoonweg! Een meisje, ongeveer 5 jaar, kwam naar mij toe en zei 'hello mama!' en ze omarmde me. Onbeschrijfelijk moment. Kippevel!
De foto's vertellen de rest. Ze staan wel wat door elkaar, maar ik ben al blij dat het internet weer wat beter werkt...
De vrijwilligers vertrekken morgen op een driedaagse safari, ik vlieg met Dolly en zoontje Rayyan naar het binnenland (Nakuru) tot zondag. Dus de volgende blog komt zondag.
Lala salama! Slaapwel!
DINSDAG 12 JULI 2022
WE ZIJN VOLTALLIG!
Na de bankzaken, die de nodige tijd in beslag namen en zo de spreuk 'You have the watch, we have the time" weeral bevestigden, brachten we ons eerste schoolbezoek aan Dabee Baraka, ons kleuterschooltje. Het onthaal was zoals gewoonlijk warm en hartelijk, en voor de eerste schooldag van het 2de trimester waren er reeds 63 kleuters opgedaagd! Ze kregen de lunch buiten, want binnen was er nog maar pas een soort van vloer geschilderd en nog volop drogende. Na de gebruikelijke rondleiding en de hartelijke babbel, reden we naar Shine School. Momenteel een lege school, want daar start de eerste schooldag pas morgen. Zo stil heb ik het daar nog nooit geweten. Het (weinige) lawaai kwam van onze twee vrijwilligers, die er reeds aan het werk waren. Het klaslokaal was al bijna volledig in het wit gezet (en zij ook ;-). Samen verlieten we de school om een pizza te bestellen, ook voor de drie vrijwilligers die op weg waren van de luchthaven. Aangezien zij nog in file stonden aan de ferry aten wij terplaatse en namen we de rest take-away. Nog vlug wat telefoonkaartjes kopen en daar zagen we hen, op de parking. Blij weerzien!!!
Iedereen is nu veilig en wel in Kenia: Lea, César, Stephanie, Laurien en Sybe! Het belooft een toffe tijd te worden!
Alles voelt zo goed...
Deze avond dompelen we hen al onder in de Keniaans/Belgische eetcultuur, mèt kennismaking van de Dawa of course, en dan vroeg naar Pietje Bedje, want morgen wordt er gewerkt!
MAANDAG 11 JULI 2022
EEN KENIAANSE START!
Na twee aangename vluchten landde ik zaterdag op de minuut stipt in Mombasa. De warmte viel op mij. Het voelde als thuiskomen. Na een half uurtje kon ik de luchthaven verlaten, en Saidi loodste me veilig en wel door de wirwar van straten in Mombasa. Het was druk, maar niet al te chaotisch. Geen wachttijd voor de ferry, dus ook dat was mooi meegenomen. De donkere wolken voorspelden echter weinig goeds, en fikse regenbuien wisselden af met warme zon. Typisch het winterweer in Kenia.
Het terugzien van Dolly was zoals altijd het hoogtepunt van de dag. Na de trouwe Dawa (Keniaanse cocktail), een lekker etentje en een bezoek aan de groep van de Abdijschool van Zevenkerken, sliep ik de slaap der onschuldigen.
Vandaag (maandag) was het programma niet beladen. Zoals gewoonlijk eerst naar de bank. Die was echter gesloten, want gisteren was het public holiday en die werd vandaag ingehaald. Ook de scholen breien er nog één à twee dagen aan, dus ja, flexibel zijn, is dè grote vereiste om hier stressvrij aan het werk te zijn! Dan maar van de nood een deugd maken, en ons eerste koffietje nemen in Kokkos, om daarna de eerste vrijwilligers te verwelkomen: Laurien en Sybe. We besloten samen te lunchen met de groep van Zevenkerken, in een Chinees restaurantje dichtbij. Geen zo'n goede beslissing! Zo'n groep hongerige klanten (29 7K+ 4 S4K) hebben ze waarschijnlijk nog nooit gehad. Er moest nog voeding en gas aangevoerd worden, en wie weet moesten de kippen nog gevangen en geslacht worden. Het duurde 2 uur vooraleer we ons eten kregen, en dat werd binnengeschrokt, want de bus voor Zevenkerken wilde vertrekken naar Rose Mwakwere, waar ze nog een weekje werken en verblijven.
Wat een chaos! Maar ja, TIA (This Is Africa)! Of moet ik hier zeggen: this is China too?
Morgen verwelkomen we nog drie vrijwilligers: Lea, César en Stephanie. Samen zullen ze in Shine School werken, en tegelijk Kenia goed leren kennen, op allerlei manieren.
Karibuni! Welkom!
WOENSDAG 6 JULI 2022
NOG DRIE KEER SLAPEN...
Vrijdag vlieg ik voor de 37ste keer naar Kenia! Maar deze reis wordt een ‘specialleke’, want het wordt mijn laatste ‘werk’reis, mijn laatste reis als ambassadeur van Sunshine4kids. Het wordt stilaan tijd om een zeer mooi verhaal af te sluiten. Een verhaal dat begon in 2007, en na 15 jaar breien we er een prachtig slot aan. Er worden nog enkele projecten ter plaatse opgestart, en Dolly zorgt de komende twee jaar nog voor de opvolging en afwerking. Dus volledig gedaan, ja, dat is het waarschijnlijk nooit.
Kenia blijft in mijn hart, en ik zal mijn vrienden en ‘kinderen’ daar blijven bezoeken, wees daar maar zeker van!
Vanaf maandag kan je de verhalen lezen, verhalen over het mooie werk van de vijf vrijwilligers, en van de 29 jonge gasten van de Abdijschool van Zevenkerken die er momenteel werken aan de slaapzaal van Rose Mwakwere Secondary School.
Tot maandag!
JUNI 2022
NOG EEN GOEDE MAAND...
We blijven nog steeds verrast hoe divers ons verblijf wel telkens is. Eigenlijk is het een aaneenschakeling van highlights.
Pascale reist in juli terug naar Kenia. Vijf vrijwilligers zullen er het team versterken:
-
Lea Verschuere
-
César Verschuere
-
Sybe Vandemeulebroucke
-
Stephanie Vandevyvere
-
Laurien Verwilst
Vanaf 11 juli kan je hun verhalen volgen via het dagboek.
TOT DAN!